Er zijn van die momenten waar je kippenvel van krijgt. Het verhaal van de 11-jarige Koen die zijn leven verloor door een auto-ongeluk, maar zijn organen liet doorleven. Of het verhaal van Azarja Gutter die met een stel nieuwe longen het leven heeft herontdekt. Transplant-Erendag 2008 was emotioneel, mooi en zeer indrukwekkend.
Minister Klink van Volksgezondheid kwam ook langs in de prachtige Grote Kerk van Naarden, waar op 7 juni de tweejaarlijkse TransplantERENndag werd gehouden, maar hij sprak niet de verlossende woorden waar iedereen op zat te wachten. Nederland, zo vindt Klink, moet niet overgaan op het geen-bezwaarsysteem zoals in België. Meteen na zijn speech vertrok de minister weer spoorslags, een teleurgestelde, volle kerk achter zich latend.
Kring van licht
De Stichting Transplantatie Nu! (STN) verzorgde - dit jaar voor de zesde keer - een prachtige herdenkingsdienst waarin het donorschap centraal stond. Het koor Pro Musica en het blazersensemble van Brass Band Schoonhoven verzorgden schitterende muziek waarin de emotie van de dag weerklonk. De kring van licht werd gevormd door vijf mensen die heel dankbaar zijn dat er op deze wereld mensen zo onzelfzuchtig zijn dat zij na hun dood hun organen willen afstaan. Gerrie Langenberg vertelde het verhaal over haar zoontje Koen die op 11-jarige leeftijd omkwam bij een auto-ongeluk. Hij verloor de strijd en gaf zijn ziel aan God, maar hij liet zijn organen achter om andere levens te redden. Tranen vloeiden, van verdriet omdat Koen kwam te overlijden, maar ook van trots omdat hij andere mensen een nieuw leven gaf.
Geluk
Waar wordt gehuild om het verlies van een dierbare, staat op een andere plek iemand te springen van geluk. Een van die mensen is Azarja Gutter. Hij kreeg nieuwe longen en doet nu dingen die hij nooit voor mogelijk had gehouden. Hij gaat op vakantie, helpt mee tenten op te zetten zonder naar adem te hoeven happen en zonder moe te worden. Zijn meeslepende verhaal zullen veel getransplanteerden met hem delen: een nieuw orgaan betekent een nieuw leven… of beter gezegd, in veel gevallen een normaal leven.
Brief
Na de TransplantERENdag schreef Olga Majeau minister Klink naar aanleiding van zijn tegenvallende bezoek een brief. Olga is de moeder van de 5-jarige Tiba die nog leeft dankzij een donorlever. Olga wilde Klink nog zo graag spreken na de dienst, maar hij was al gevlogen. In haar open brief spreekt ze haar teleurstelling uit over het besluit van het kabinet de Wet op de Orgaandonatie niet te wijzigen in een systeem dat meer donoren oplevert. Ondanks deze bittere pil blijft Olga Majeau roepen, vechten en hopen. De brief werd gepubliceerd in het Algemeen Dagblad en er kwamen veel reacties op.
Geacht heer Klink
Tot mijn ontsteltenis moest ik uit de krant vernemen, dat de Wet op Orgaandonatie niet gewijzigd zal worden in een systeem dat meer orgaandonoren oplevert. Laat ik u vertellen waarom ik extra verbolgen ben over uw standpunt.Afgelopen zaterdag 7 juni was mijn dochter Tiba, vijf jaar en lever-getransplanteerd, uitgenodigd aanwezig te zijn bij de tweejaarlijkse TransplantERENdag, die plaatsvond in de Grote Kerk in Naarden.
Deze dag staat in het teken van herdenken en samenzijn met lotgenoten. Lotgenoten die een orgaan mochten ontvangen van een anonieme donor en die deze donor en diens familie intens dankbaar zijn dat door zijn of haar moedige beslissing een nieuwe kans op leven werd geboden. Niet alleen ontvangers, maar ook de nabestaanden van donoren waren op deze dag aanwezig. Onze hoop was die zaterdag op u gericht, meneer Klink. U was namelijk ook aanwezig in de kerk. U kwam binnenwaaien om een speech te houden, waarin u het argwanende, gespannen publiek koest hield met cijfertjes.
U mocht zaterdag rekenen op een zeer lauw applaus. U moest er weer angstvallig snel vandoor, geen tijd om nog even met één van uw belangrijkste doelgroepen te praten! Jammer, ik had u graag na afloop even aangesproken. Dat wil ik namelijk al zo lang! U ontneemt de mensen op de wachtlijst nu alle hoop. Dat is dus hoe het in de politiek werkt. Hoe kon ik zo naïef zijn. Kunnen we iets anders doen dan wachten op een nieuwe regering? Kunnen we nog wat anders doen dan bij de pakken neerzitten?
Ja, toch wel. Ik kijk naar Tiba en weet welk wonder zich heeft voltrokken. Ik blijf gewoon roepen, vechten en hopen. Op mensen die de moeite en korte tijd willen nemen om stil te staan bij wat ze willen: donor worden, of niet. En dat kenbaar maken via het donorformulier.
Want op elk moment van de dag of nacht kan het verhaal dat tot dan toe een ver-van-je-bed-verhaal was, het jouwe worden. Zo heb ik dat vijf jaar geleden zelf, helaas, ook moeten ervaren.
Olga Majeau-Henny
Moeder van Tiba, 5 jaar en lever-getransplanteerd.
Geef mij je hand
Geef mij ze allebei
Handen om te geven
Planten een nieuw leven
Heel dichtbij
Geef mij je hand
‘k voel de warmte rondom mij
met je hart gegeven
komt ’t wonder even
Heel dichtbij
Geef mij je hand
‘k zie je gezicht voor mij
samen het beleven
zo ben ik heel even
dichterbij.
Bron: Wisselwerking, augustus 2008
Tekst: Björn van Empel
Foto’s: Björn van Empel & Eric Groot
